NIEUWS
Bezoek aan het erfgoedcentrum van de politie Antwerpen
Een 40-tal Caprice-leden schreven zich in om deel te nemen aan bovenvermeld bezoek. Dit resulteerde in een bezoek verdeeld in twee groepen. Het gloednieuwe mastergebouw van de politie Antwerpen was voor ieder van ons onbekend terrein (denken we toch).
Na een grondige controle van de identiteitsgegevens en een screening van de persoonlijke bezittingen verzamelden we in een grote wachtzaal waar we werden opgewacht door de gids met dienst die ons duiding gaf bij het nieuwe gebouw, waarvan we nooit gaan weten wat de juiste kostprijs is die hiervoor werd betaald, maar dat is van ondergeschikt belang. Belangrijker was de functionele meerwaarde ten overstaan van het gebouw aan de Oudaan, beter bekend onder die naam. Alles is aanwezig, naast de kantoren van de verschillende diensten, een sportzaal, een supermoderne schietstand, cellencomplex, ondergrondse garages voor alle voertuigen, ...
Wanneer we op de achtste verdieping van het mastergebouw aankwamen, waar het erfgoedcentrum is ondergebracht, kregen we een imposant uitzicht over de stad en het uitgeleefde ‘Oudaan’-gebouw.
Het bezoek werd aangevat met een inleiding door de gids waarbij hij kort de structuur van de Belgische politiediensten uiteenzette (lokale en federale politie), maar hij deed ons twijfelen of er geen derde politiedienst (PZ Antwerpen) bestaat of was dit een stukje chauvinisme eigen aan een Antwerpenaar.
Eens de deur van het erfgoedcentrum was geopend kregen we een virtuele verwelkoming door de Korpschef van de lokale politie Antwerpen waarna de gids een overzicht gaf van wat het erfgoed allemaal in petto heeft. Er is een unieke, waardevolle collectie aan erfgoed samengebracht, zoals uniformen, voertuigen, wapens, documenten, die een boeiende kijk gaf op de evolutie van de Antwerpse politie.
We maakten er kennis met de evolutie van de middelen waarover de Antwerpse politie beschikt(e). Hier wordt geïnvesteerd in de veiligheid van de burger maar evengoed in die van hun eigen personeel. Die middelen worden ook ter beschikking gesteld van andere politiediensten. De paarden van de federale politie wil men volgens onze gids (op 19/4) liever niet meer in het straatbeeld zien omdat PZ Antwerpen betere middelen heeft, nl ‘de bearcats’ die recent de lokale politie kwamen versterken. Ook de inzet van de federale politiehelikopter werd afgebouwd na de aankoop van verschillende drones die met gelijkaardige technische snufjes zijn uitgerust. Ik schreef daarnet over een derde politiekorps: dat werd helemaal duidelijk toen bleek dat de politie van Antwerpen de agenten niet laat opleiden door de federale diensten, maar zelf instaat voor de opleiding van de agent. Nuttige informatie dus, zeker voor ingewijden onder ons.
In de tentoonstelling werd ook aandacht besteed aan een donkere periode uit de geschiedenis die de Politie Antwerpen met zich meedraagt uit de Tweede Wereldoorlog. Dit thema werd op een heel serene wijze door de gids toegelicht. Destijds deden de agenten wat er hen door hun oversten werd opgedragen en kon men niet anders dan hieraan te gehoorzamen, zo niet dreigden er tuchtonderzoeken en inherent de zware gevolgen hieraan verbonden. Moeilijke keuze.
Nadat we nog even de vrije loop kregen in het erfgoedcentrum en onze gids konden bevragen over diverse onderwerpen, kwam er een einde aan een leerzame namiddag. Een groepsfoto tegen de photowall, of was het een wall of fame, was de afsluiter van het bezoek aan het erfgoedcentrum. Er restte ons alleen nog een inkijk in het centrale gedeelte van het mastergebouw, waar het personeel elke dag kan genieten van een dagmenu, weliswaar op eigen kosten. Mooi, er is heel veel nagedacht bij de ontwikkeling van het mastergebouw en het in stand houden van het erfgoed.