Franse Conversatie – Georges Simenon wandeling in Luik

23 januari 2024 rond 9u verzamelde een groep van 15 cursisten Franse conversatie aan het station Oude God te Mortsel om er de trein naar Brussel Noord te nemen. Daar stapten we over op de trein richting Luik, waar we eerst kennis maken met het welbekende futuristische station Liège Guillemins. Zonder het te beseffen zitten wij onder de koepel die dankzij de zon zich van zijn kleurrijkste kant laat zien.

Nog een klein ritje naar Liège Saint Lambert in hartje Luik
en een kleine wandeling naar het “Palais des Princes-Evêques” waar wij onze gids ontmoeten.

Nog maar net onderweg merkte de docent dat wij voorbij het "Perron de Liège" kwamen en onze gids legde ons uit dat dit het symbool van de vrijheid en rechten van Luik is. Even verder onder het Stadhuis vonden wij het politiecommissariaat van Luik waar Georges Simenon zijn inspiratie kwam opdoen voor zijn 75 Maigret detectiveromans.

Tijd om even op de bank te gaan zitten met Georges Simenon en zijn pijp.

We bezoeken “La Caque”, een klein steegje (vergelijkbaar met de Vlaaikensgang in Antwerpen). In één van de huisjes huurden jonge artiesten (schrijvers, schilders) een kamer waarin ze samenkwamen. Achter ons zien wij de “Eglise Saint-Pholien”, waar na een nachtje feesten een van de artiesten zich heeft verhangen aan de deur. Simenon heeft hier het boek “Le pendu de Saint-Pholien” op gebaseerd. Dit is het eerste boek waarvan de voorpagina een afbeelding was. Voordien werd op de kaft enkel de titel en de naam van de auteur vermeld.
Wij wandelen verder door de straatjes van “Outremeuse”, een eiland tussen de Maas en La Dérivation en komen voorbij de verschillende huizen waar de Simenon familie gewoond heeft. Wat later  komen we op een plekje, waar een grote steen met kettingen is vastgemaakt, omringd door valiezen. De steen komt uit de Maas en is het symbool voor Simenon die de wereld rondreisde. Met de kettingen heeft de artiest Simenon vastgeketend aan Luik.
De gids begeleidde ons nog via enkele huizen waar de familie leefde evenals de school waar Simenon enkele jaren naar toe ging, waarna hij ons naar een brasserie bracht waar wij konden genieten van lekkere streekgerechten zoals o.a. le “Boulet Liégeois”.
De sfeer was zodanig dat wij nog eens niet merkten dat wij meer dan 2 uur onderweg waren. Dank zij de enthousiaste gids beleefden we in een zeer aangename sfeer het boeiend avontuur van Simenon in de ‘vurige stede’.